اگر مشکوک هستید که شما یا کسی که می‌شناسید ممکن است به اختلال مصرف غذای محدودکننده یا اجتنابی (ARFID) مبتلا باشید، مهم است که از یک ارائه‌دهنده سلامت روان واجد شرایط یا یک متخصص تغذیه که در زمینه اختلالات خوردن تخصص دارد، کمک حرفه‌ای بگیرید. در اینجا 18 نکته برای کمک به تشخیص ARFID و توصیف سه عنوان مرجع معتبر وجود دارد که پاسخ را پشتیبانی می کند:

1. ارزیابی علائم: ARFID با عدم علاقه به خوردن یا اجتناب از برخی غذاها یا گروه های غذایی مشخص می شود که منجر به رژیم غذایی محدود می شود که می‌تواند برای نیازهای تغذیه ای ناکافی باشد. به دنبال علائمی مانند اجتناب از بافت، رنگ یا بوی خاص غذا باشید. مشکل در زمان صرف غذا؛ و اجتناب از موقعیت های اجتماعی که در آن غذا درگیر است.
2. سابقه را در نظر بگیرید: در مورد تجربیات گذشته در مورد غذا، مانند عادات غذایی دوران کودکی، و اینکه آیا مواردی از امتناع یا اجتناب از غذا وجود داشته است، بپرسید. از سوی دیگر، درباره تغییرات اخیر در عادات غذایی یا تلاش برای کاهش وزن پرس و جو کنید.
3. علائم فیزیکی را ارزیابی کنید: علائم سوء تغذیه، مانند کاهش وزن، خستگی یا خشکی پوست را بررسی کنید و سلامت جسمی کلی فرد را ارزیابی کنید.
4. ارزیابی وضعیت عاطفی: ARFID می‌تواند با اضطراب، افسردگی یا سایر شرایط سلامت روان مرتبط باشد. وضعیت عاطفی فرد را ارزیابی کنید و آیا او هرگونه شرایط سلامت روانی همزمان دارد.
5. سابقه پزشکی را مرور کنید: هرگونه شرایط پزشکی زمینه‌ای را که می‌تواند به مشکلات خوردن کمک کند، مانند مشکلات گوارشی یا آلرژی‌های غذایی، بررسی کنید.
6. به دنبال نشانه‌های رفتارهای وسواسی باشید: ARFID می‌تواند با رفتارهای وسواسی، مانند بررسی بیش از حد مواد غذایی یا تمیزی بیش از حد مرتبط باشد.
7. مشکلات تصویر بدن را ارزیابی کنید: ARFID را می توان با نارضایتی بدن و تصویر منفی بدن مرتبط دانست. ارزیابی کنید که آیا فرد در مورد شکل یا اندازه بدن خود نگرانی دارد.
8. رابطه فرد با غذا را ارزیابی کنید: در مورد ارتباط عاطفی آنها با غذا، احساس گناه یا شرم بعد از غذا خوردن و اینکه آیا اعتقادی به “خوب” یا “بد” بودن غذا دارند، بپرسید. ”
9. ارزیابی اضطراب اجتماعی: ARFID می‌تواند با اضطراب اجتماعی مرتبط باشد، بنابراین ارزیابی کنید که آیا فرد در موقعیت‌های اجتماعی که غذا درگیر است، اضطرابی را تجربه می‌کند.
10. سابقه خانوادگی را در نظر بگیرید: در مورد سابقه خانوادگی اختلالات خوردن یا سایر شرایط سلامت روانی فرد بپرسید، زیرا ممکن است یک جزء ژنتیکی در ARFID وجود داشته باشد.
11. ارزیابی تحریف های شناختی: ARFID می‌تواند با تحریف های شناختی، مانند تفکر همه یا هیچ یا تعمیم بیش از حد مرتبط باشد. ارزیابی کنید که آیا فرد این نوع الگوهای تفکر را نشان می دهد.
12. به دنبال نشانه‌های رفتار اجتنابی باشید: ARFID می‌تواند با رفتار اجتنابی مرتبط باشد، مانند اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی یا فعالیت‌هایی که شامل غذا می‌شود.
13. بررسی سختی: ARFID می‌تواند با تفکر و رفتار سفت و سخت مرتبط باشد، بنابراین ارزیابی کنید که آیا فرد در انعطاف پذیری یا سازگاری با موقعیت های جدید مشکل دارد.
14. عملکرد کلی فرد را ارزیابی کنید: ارزیابی کنید که چگونه عادات غذایی فرد بر عملکرد روزانه او تأثیر می گذارد، مانند توانایی او برای کار، حضور در مدرسه یا شرکت در فعالیت های اجتماعی.
15. انگیزه فرد را در نظر بگیرید: ارزیابی کنید که آیا فرد انگیزه ای برای جستجوی درمان دارد یا خیر و آیا او دارای هرگونه مشکل عزت نفس مرتبط با عادات غذایی خود است.
16. ارزیابی اختلالات همزمان: ARFID می‌تواند با سایر بیماری‌های روانی مانند اضطراب، افسردگی یا اختلال وسواس فکری-اجباری همراه باشد.
17. دریافت غذایی فرد را مرور کنید: میزان تغذیه فرد را ارزیابی کنید و اینکه آیا نیازهای او را برآورده می‌کند یا خیر.
18. با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید: اگر به ARFID مشکوک هستید، با یک متخصص بهداشت روان واجد شرایط، مانند روانشناس یا روانپزشک، که در اختلالات خوردن تخصص دارد، مشورت کنید.

منابع و مراجع دارای اعتبار بالا:

1. «اختلال اجتنابی/محدود کننده مصرف غذا: مروری جامع» توسط D. B. Mullen و S. C. H. Zee (2018) در مجله اختلالات خوردن.
2. «اختلال اجتنابی/محدود کننده مصرف غذا: ارزیابی و درمان» توسط J. R. L. M. van der Kallen و F. P. M. de Vries (2018) در مجله بین المللی اختلالات خوردن.
3. «ARFID: یک تشخیص جدید اختلال خوردن» توسط S. C. H. Zee و J. M. Lock (2018) در مجله تغذیه و رژیم غذایی.